Κόσμοι Πέρα Από Τα Όρια Σεζόν 2

Worlds Beyond 2.1: Εξαφανισμένοι

Το δάσος μπροστά μου γέμισε το προσοφθάλμιο της ολοοθόνης μου και δεν αποκάλυπτε τίποτα, όπως συνέβαινε επί τρεις συνεχόμενες ημέρες. Κανένα ίχνος του σκάφους. Κανένα ίχνος του προδότη Σαλαζάρ.

Η Xerina κλώτσησε τον μοβ φλοιό από ένα δέντρο, αποκαλύπτοντας το κολλώδες κίτρινο φλοιοειδές του. "Έπρεπε να το είχαμε φτάσει μέχρι τώρα", θύμωσε. "Κι αν έλεγε ψέματα για το πλοίο;"

"Δεν είναι πιθανό", είπα, "ο καπετάνιος Κατ ξέρει το..."

"Δεν είναι καπετάνισσα", ανταπάντησε ο Χανγκ.

"Είσαι ο καπετάνιος μας τώρα", είπε η Ζερίνα, αγγίζοντας στον ώμο το έμβλημα ενός κόκκινου λύκου που συγκρατούσε τη νέα μου μισή κάπα. "Μην ξεχνάς το γιατί".

"Ποτέ".

Ο Χανγκ με πλησίασε, με φωνή χαμηλή αλλά καθησυχαστική. "Χρειάζεται λίγος χρόνος για να το συνηθίσεις, αλλά έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους". Έκανε νόημα στους πέντε Πορφυρούς Λύκους που μας ακολουθούσαν... με ακολουθούσαν.

"Το ίχνος κβαντικού ιονισμού του σκάφους υποδηλώνει ότι προσγειώθηκαν λίγα χιλιόμετρα από εδώ", είπα. "Θα πρέπει να είμαστε εκεί μέχρι το μεσημέρι".

Ώρα να θάψουμε το τσεκούρι.

Ο Σαλαζάρ άξιζε να πεθάνει δέκα φορές περισσότερο. Δολοφονώντας, εξαπατώντας και χειραγωγώντας τους Πορφυρούς Λύκους. Αν είχε κάνει την καταραμένη δουλειά του, ίσως να είχαμε καλύτερη τύχη βγαίνοντας από εκείνη τη σκουληκότρυπα. Ίσως να είχαμε σώσει περισσότερες ζωές... "Έχω μια ένδειξη", είπε ο Χανγκ. "Ένα χιλιόμετρο έξω. Αχνό, αλλά ανθρώπινο. Η κατεύθυνση ταιριάζει με τη δική μας".

"Κουνηθείτε!" Η Ζερίνα διέταξε και πήρε το σημείο, κάνοντας ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στους πορφυρούς κορμούς του δάσους. Ήξερα ότι ήθελε το πρόσωπό της να είναι το πρώτο πράγμα που θα έβλεπε αυτός ο γαμιόλης.

"Απομακρύνεται από εμάς", είπε ο Χανγκ.

"Πώς στο...;" Είπα, περνώντας από ένα γρήγορο τρέξιμο σε ένα πλήρες σπριντ, προσπερνώντας την Ξερίνα. Έσκασα μέσα από τα τελευταία δέντρα στη βραχώδη άκρη μιας βαθιάς ρεματιάς γεμάτης με μια μοβ ιριδίζουσα λάμψη.

Κάτω από μένα ήταν η μεγαλύτερη φλέβα Κβάντου που είχα δει ποτέ, αλλά η όρασή μου θόλωσε και η χαράδρα άρχισε να περιστρέφεται.

"Τζάρεντ!" Ο Χανγκ με άρπαξε πίσω. "Παραλίγο να σε χάσω εκεί".

"Με περισσότερους από έναν τρόπους", είπα. Ο γιατρός Μπριν είχε περιποιηθεί το δηλητηριασμένο τραύμα στο χέρι μου, αλλά πάλαιψε πάλι.

"Κοίτα", ο Hung έδειξε μια στενή πέτρινη γέφυρα.

Ο Σαλαζάρ ήταν εκεί, βάζοντας μεθοδικά το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Κοίταξε ψηλά και είδε το υπόλοιπο πλήρωμά μας να ξεπροβάλλει από το δάσος πίσω μας και να βγαίνει απότομα.

Ο Hung μας ξεπέρασε, πέρασε γρήγορα τη γέφυρα και εξαφανίστηκε. Εμείς ακολουθήσαμε. Πιο πέρα, μας περίμενε περισσότερο δάσος. Βουτήξαμε κάτω από τον πυκνό θόλο των δέντρων.

Ο Hung εμφανίστηκε από το πουθενά. "Ο Σαλαζάρ έφτασε πρώτος", είπε και μας έδειξε να μπούμε μέσα στην πυκνότερη δενδροστοιχία. Μέσα από τα φυλλώματα, είδα οκτώ καλά οπλισμένους πειρατές να σαρώνουν ήδη την περιοχή. Ο Σαλαζάρ μιλούσε με έναν από αυτούς.

"Ξέρω με ποιον μιλάει ο Σαλαζάρ", ψιθύρισε ο Χανγκ. "Νταμ. Είναι έντιμος για τα δεδομένα των εκτελεστών, αλλά ποιος ξέρει".

"Το πλοίο φαίνεται επίσης γνωστό, αλλά δεν μπορώ να το τοποθετήσω ακριβώς", πρόσθεσε ένας από το πλήρωμα.

"Θα μας ακούσει;" Ρώτησα.

Ο Χανγκ σήκωσε τους ώμους. "Μπορεί. Εξαρτάται από τον καπετάνιο του".

"Η κατάσταση είναι καυτή", πρόσθεσε η Ζερίνα. "Ιδέες;"

"Θα μπορούσαμε να τους πλησιάσουμε", είπα, "με τα όπλα τραβηγμένα αλλά χαμηλωμένα. Να προσπαθήσουμε να τους λογικέψουμε. Υπάρχουν υπεραρκετά στοιχεία για την προδοσία του Σάλαζαρ για να υποστηρίξουμε την υπόθεσή μας". Σκέφτηκαν την ιδέα μου ενώ εγώ την κατέστρεφα. Ποιος ήταν ο αρχηγός τους; Αν ήταν υποστηρικτής των Πορφυρών Λύκων, ο Salazar θα είχε αλυσοδεθεί εκεί που στεκόταν, αλλά στέκεται μαζί τους με προτεταμένο όπλο. Τι τους είπε ο Σάλαζαρ;

"Μπορούμε πάντα να τους πολεμήσουμε και να τακτοποιήσουμε τα υπόλοιπα αργότερα", πρότεινε η Ζερίνα.

"Επικίνδυνο, αλλά όχι αδύνατο", πρόσθεσε ο Χανγκ.

Είδα οκτώ εναντίον εννέα. Κανείς δεν μπορούσε να πει πόσοι ακόμα ήταν στο σκάφος.

Ο Χανγκ σχεδίασε έναν γρήγορο χάρτη στο χώμα μπροστά μας. "Να τους αποφύγουμε αρκετά για να φτάσουμε στον Σάλαζαρ", είπε, "και μετά να δούμε πόσο καλός παραμυθάς είναι με ένα όπλο στην πλάτη".

"Οι ελιγμοί μαζί είναι επικίνδυνοι", είπε η Ζερίνα. "Θα πρέπει να χωριστούμε."

Η σκέψη να κρατήσουμε τον Σάλαζαρ όμηρο με έκανε να χαμογελάσω, αλλά ήδη γνώριζαν ότι κάποιος ήταν καθ' οδόν.

"Καπετάνιε", προέτρεψε ο Χανγκ. "Πλησιάζουν".

Κοίταξα το πλήρωμά μου και τους έδωσα τις εντολές τους.

Τα αποτελέσματα είναι εδώ!

Όλα στο χέρι

Επιλογή: Πυροβολήστε πρώτα. Οι ερωτήσεις αργότερα.

35,89% Λόγος μαζί τους.

37,5% Πυροβολήστε πρώτα. Οι ερωτήσεις αργότερα.

26,61% Πάρτε τον Salazar όμηρο.

"Κλείδωσε και φόρτωσε", είπα. "Κρατήστε τις βολές σας στα πόδια, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Η Xerina και εγώ θα τους εξουδετερώσουμε. Εσείς προχωρήστε όλοι μέσα και συνεχίστε να ασκείτε πίεση".

Worlds Beyond 2.2: ΛΟΚΝΤΑΟΥΝ

Το πρώτο πράγμα που είδα όταν ξύπνησα ήταν το αιματοβαμμένο πάτωμα του κελιού στο οποίο με είχαν πετάξει. Και πάλι, έπιασα το στόμα μου από το κύμα ναυτίας που παραλίγο να με κυριεύσει, αλλά τράβηξα τον εαυτό μου πίσω και σηκώθηκα. Μια φιγούρα ακουμπούσε στον κρύο ατσάλινο τοίχο απέναντί μου.

"Πώς αισθάνεσαι;" ρώτησε ο Χανγκ.

"Σαν σκατά. Ούτε εσύ φαίνεσαι πολύ καλά".

"Έχω περάσει και χειρότερα", είπε.

"Πού είναι οι άλλοι;" Ρώτησα.

"Δεν είναι καλύτερα. Ο Dahm πέρασε για μια μικρή επίσκεψη. Είπε ότι δεν θα τα καταφέρουμε μέχρι αύριο".

"Γιατί αυτό;"

"Είναι συνέπεια του ότι πυροβόλησα πρώτος θα πρέπει να πω. Το ποιον ανοίξαμε πυρ απλά το κάνει χειρότερο".

Είχε δίκιο, φυσικά. Πώς μπόρεσα να φανώ τόσο υπερβολικός; Δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε εξωγήινα πλάσματα που κατατρώγονταν από άγρια πείνα ή εδαφική επιθετικότητα. Όχι μόνο δώσαμε στον Σάλαζαρ ένα ολόκληρο πλοίο γεμάτο συμμάχους, πλην αυτών που σκοτώσαμε, αλλά τώρα δεν ήταν πιθανό να επιβιώσουμε την ημέρα.

Ο Χανγκ έσκυψε μπροστά, με τα μάτια του καρφωμένα. "Ανοίξαμε πυρ εναντίον του πληρώματος του Fearnaught με καπετάνιο τον Μπρούτους Βελούντρια".

Αυτό ήταν το μόνο που είχε να πει. Ένα πλοίο και ένας καπετάνιος που ο ίδιος ο Μόντεζ μόλις και μετά βίας μπορούσε να συγκρατήσει. Πόνος. Βασανιστήρια. Δολοφονία. Όλα ήταν στάνταρ υπό τις διαταγές του Βρούτου.

"Είναι αλήθεια αυτό που λένε γι' αυτόν;" Ρώτησα.

"Οι τελετές αίματος;"

Έκανα νεύμα. "Τις κάλυψε αρχικά, αλλά δεν μπορείς να κρύψεις τόσο αίμα. Οι περισσότεροι στους Λύκους πίστευαν ότι ο Βρούτος είτε θα στασίαζε είτε ο Μόντεζ θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσει προσωπικά". Ο Χανγκ κινήθηκε προς το μέρος μου και κράτησε τη φωνή του χαμηλά. "Αν μείνουμε εδώ, όλοι μας θα πεθάνουμε με αργό και οδυνηρό θάνατο κρεμασμένοι ανάποδα, ποτάμια γυαλιστερού αίματος κάτω από όποιο φεγγάρι έχει στη διάθεσή του ο Βρούτος".

"Οπότε θα γ...", με σταμάτησε ο Χανγκ.

"Έχουμε μια ευκαιρία. Ο Νταμ είπε ότι θα επιστρέψει με μια διέξοδο για μένα".

"Εσείς οι δύο δεν μου φάνηκε ότι ήσασταν τόσο κοντά", είπα.

"Μου χρωστάει κάτι", είπε με έναν επίπεδο τόνο που δεν άφηνε περιθώρια για περαιτέρω ερώτηση.

Αφήστε τον Χανγκ να έχει έναν άσσο στο μανίκι του ακόμα και όταν είναι κλειδωμένος μέσα σε ένα κελί σε ένα εχθρικό πλοίο. Η ελπίδα έβαλε μπροστά τα γρανάζια στο κεφάλι μου που ακόμα σφυροκοπούσε.

"Θα μπορούσες να πας στους άλλους", είπα. "Ίσως ακόμη και να γυρίσεις πίσω για μένα".

Ο Χανγκ κούνησε το κεφάλι του. "Όχι τόσο εύκολα. Ο Νταχμ θα με φέρει πιθανότατα σε μια θύρα εξαγωγής κάπου κοντά στο μηχανοστάσιο. Μόλις βγω έξω, δεν υπάρχει επιστροφή".

Έψαχνα το μυαλό μου για ιδέες, αλλά ο Χανγκ με σταμάτησε ξανά.

"Θα ζητήσω να απελευθερωθείτε εσύ και οι άλλοι αντί για μένα. Αυτό μπορεί να είναι πολύ μεγάλο αίτημα, αλλά θα προσπαθήσω". "Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο ζώο από έναν στριμωγμένο λύκο. Θα το ρισκάρω."

Hung. Πρόθυμος να θυσιαστεί για το πλήρωμα. Θα έκανα το ίδιο, αλλά εγώ φταίω που βρεθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Γαμώτο, έπρεπε να υπάρχει άλλος τρόπος! Κι αν...

"Κι αν του στήσουμε ενέδρα όταν έρθει;" Προσφέρθηκα. "Δεν περιμένει να έχω τις αισθήσεις μου. Εγώ θα του επιτεθώ από πίσω και εσύ από μπροστά".

Ο Χανγκ κάθισε πίσω στον τοίχο και αναστέναξε. "Ο Νταμ θα είναι μόνος του, αλλά αυτό είναι ριψοκίνδυνο. Είναι σίγουρα οπλισμένος και, σε αντίθεση με εμάς, είναι απολύτως υγιής".

"Εντάξει, άρα δεν θα βγούμε αλώβητοι από τη μάχη, αλλά θα μας δώσει την ευκαιρία να δραπετεύσουμε από το κελί εντελώς απαρατήρητοι!" Είπα.

"Αν επιβιώσουμε και οι δύο", πρόσθεσε.

"Κι αν τον εξαπατήσουμε; Θα μπορούσα να το παίξω σχεδόν νεκρός και..."

"Μοιάζεις με την κόλαση", χαμογέλασε.

Χαμογέλασα κι εγώ. "Θα μπορούσες να διαπραγματευτείς μαζί του να με πάει στο ιατρείο τους. Μόλις φτάσω εκεί, θα μπορούσα να βρω το δρόμο για τους άλλους και να επιστρέψω για σένα. Δεν χρειάζεται να φύγει κανείς από το σκάφος πριν όλοι είναι ασφαλείς".

"Ασφαλείς...", είπε με λύπη. "Λοιπόν, καπετάνιε, τι θα γίνει;"

Τα αποτελέσματα είναι εδώ!